Ο συγγραφέας του «Εγκατάσταση ράφια ποδηλάτων με τα λεωφορεία δεν είναι πρακτικό» (18 Αυγούστου) είναι γρήγορος για να απορρίψει την ιδέα της σχάρες ποδηλάτων μπροστά από λεωφορεία.

κύριο σημείο του για συνωστισμό δρόμους ως λόγο για τη μη εγκατάσταση τέτοιων ράφια είναι unperceptive. Εάν ένας οδηγός αυτοκινήτου μετατρέπεται σε παίρνοντας το λεωφορείο και η ποδηλασία, θα υπάρχει ένα λιγότερο αυτοκίνητο στο δρόμο, ως εκ τούτου, μείωση της κυκλοφοριακής συμφόρησης.
θα υπάρχουν πάντα τον ίδιο αριθμό των μετακινουμένων αιχμής της περιόδου, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών ιδιοκτήτες αυτοκινήτων οι οποίοι καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο κυκλοφορίας κατά την οδήγηση από ό, τι οι χρήστες δημόσιων μεταφορών.

Όσον αφορά την επικαιρότητα και την ικανότητα, αυτό θα ήταν για τους μεταφορείς για τη διεύθυνση? κατηγορώντας το ίδιο το όργανο δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε τη ρίζα του προβλήματος.

Θα χρησιμοποιηθεί για να υποστηρίξει ότι έχει αναδιπλούμενα ποδήλατα για τα λεωφορεία και τα τρένα ανέλαβε χώρο, έτσι αυτό έχει μέχρι σήμερα περιορίζεται σε ώρες εκτός αιχμής.

Βλέπω σχάρες ποδηλάτων βοηθώντας στην άμβλυνση κάποια από την ταλαιπωρία που προκαλείται από επιτρέποντας αναδιπλούμενο ποδήλατο στα λεωφορεία.

Μέλη του κοινού θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιήσει τα ράφια για τα Σαββατοκύριακα για να μεταφέρουν τα ποδήλατά τους στις δραστηριότητες του ποδηλάτου, αντί να πάει μόνο με το αυτοκίνητο ή το ποδήλατο από σημείο σε σημείο.

Μερικές μητροπόλεις σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Αυστραλία έχουν τα δημόσια λεωφορεία είναι εξοπλισμένα με ράφια ποδήλατο, και αυτό έχει κερδίσει έδαφος τα τελευταία χρόνια, για παράδειγμα, στη Μελβούρνη.

Σαφώς, χωρίς κανένα όφελος, θα ήταν ριζοσπαστική να περάσουν δημόσιου χρήματος και έχουν ράφια ποδηλάτων στα λεωφορεία, ακόμα και σε αυτές τις χώρες.

Όπως πολιτισμοί μετακινούμενος διαφέρουν από τόπο σε τόπο, όμως, μικρές μελέτες θα διαπιστωθεί αν η πρόταση αυτή είναι αποδεκτή στη Σιγκαπούρη.