Νόμος του Πάρκινσον της κοινοτοπία

Αυτό, ασφαλώς, είναι μια έκδοση του νόμου του Πάρκινσον της κοινοτοπία, το οποίο αναφέρει ότι ο χρόνος που ξοδεύουμε σκεφτόμαστε κάτι είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη σημασία της. Στο παράδειγμα του Πάρκινσον, μια επιτροπή ξοδεύει τρία λεπτά για την έγκριση της κατασκευής ενός πυρηνικού αντιδραστήρα, και στη συνέχεια 45 λεπτά πάνω από ένα υπόστεγο ποδηλάτων. Το συμπέρασμά του ήταν ότι θα σταθώ στο τετριμμένο, επειδή αντιλαμβανόμαστε, ενώ αποφεύγουν την περίπλοκη επειδή είμαστε έξω από τα νερά μας.

Ακριβώς όπως σκεφτόμουν αυτό, ο φίλος μου μου έστειλε ένα άλλο κείμενο: «... Και δεν με νοιάζει ούτε."

Κοίταξα το μήνυμα και αυτό συνέβη σε μένα ότι είχα πήρε όλα λάθος. απροθυμία της να συνεργαστεί με το πόσα χρήματα εργοδότη της κάνει δεν ήταν ότι δεν το καταλαβαίνουν ή ότι είναι ασήμαντο ή ανόητο. Ήταν να είναι απόλυτα λογική.

Ο φίλος μου δεν χρειάζεται να ξέρει τι του εργοδότη της P & amp? L μοιάζει, εφ 'όσον είναι αρκετά υγιείς να μην επηρεάζουν τη δουλειά της. Εργάζεται για μια πολυεθνική και η συμβολή της δεν επηρεάζει το συνολικό κέρδος ένα ή τον άλλο τρόπο. Κάνει γνωρίζει τα περιθώρια κέρδους για τα τμήματα της επιχείρησης που είναι υπεύθυνη για, και να τους διαχειρίζεται επιμελώς.

Τα μικρά πράγματα που έχουν σημασία

Επίσης, να νοιάζονται πολύ για ένα νέο διανομέα σνακ δεν είναι καθόλου ηλίθιο, αλλά είναι σοφό για τρεις λόγους. Για αρχή θα έχει άμεσες συνέπειες για το τι μπορείτε να φάτε. Δεύτερον, είναι μια ένδειξη ότι η εταιρεία δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει, όπως κάνει διακριτική επενδύσεις, και τρίτον προτείνει κάποιο βαθμό έξυπνη διαχείριση του ότι οι επιθυμίες του προσωπικού λαμβάνονται υπόψη από την ομάδα εγκαταστάσεις.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε καθήκον ως υπεύθυνοι εταιρικοί πολίτες να ενδιαφερθούν για τα οικονομικά των οργανισμών που εργάζονται για, αλλά δεν είμαι σίγουρος τι κάνουμε. Δεδομένου μένουμε μόνο σε θέσεις εργασίας όσο μας βολεύει, και με δεδομένο θα μπορούσε να πηδήξει πλοίο και να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό, ανά πάσα στιγμή, δεν υπάρχει κανένα σημείο στο αίσθημα ιδιοκτητικός για το τι η εταιρεία μας κάνει σε γενικές γραμμές.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθήσουμε σκληρά και είμαστε υπερήφανοι για τη δική μας δουλειά. Θα έπρεπε να απασχολήσει πολλά για τα πράγματα που μας κάνουν περισσότερο ή λιγότερο πιθανό να προωθηθούν / απέλυσε - και το μυαλό ακόμα περισσότερα για το πώς συμπαθής είναι άμεσα αφεντικά και τους συναδέλφους μας. Αντίθετα, η μεγαλύτερη πράγματα δεν φαίνεται να πειράζει πολύ σε όλα.

Υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα με τα μεγάλα πράγματα. Όσο μεγαλύτερη είναι η εταιρεία τόσο πιο αφηρημένη αποτελεσμάτων της, και το πιο δύσκολο να εξηγηθεί. Προσθέστε σε αυτό το γεγονός ότι οι CEOs προεπιλογή βαρετό σε επίσημη ανακοίνωση, και σας εγγυώμαι ότι κάθε προσπάθεια για να ενημερώσουν τους εργαζόμενους, για δήθεν σημαντικά πράγματα θα τους αφήσει κρύο.

Υπάρχει ένα μάθημα εδώ για ανώτατη διοίκηση. Εκτός αν μπορεί να αποδείξει ότι μια θέση στην παγκόσμια στρατηγική είναι τόσο καλή όσο ένα μηχάνημα αυτόματης πώλησης, δεν υπάρχει κανένα σημείο στη λήψη του.