Trivialiteitswet van Parkinson

Dit, zeker, is een versie van Trivialiteitswet van Parkinson, die stelt dat de tijd die we doorbrengen denken over iets is omgekeerd evenredig met het belang ervan. In voorbeeld van Parkinson, een commissie besteedt drie minuten tot goedkeuring van de bouw van een kernreactor, en vervolgens 45 minuten over een fietsenstalling. Zijn conclusie was dat we stilstaan ​​bij de triviale omdat we begrijpen het, terwijl we uit de weg het gecompliceerd, omdat we uit onze diepte.

Net toen ik dit dacht, mijn vriend stuurde me een andere tekst: "... En ik denk ook niet schelen."

Ik keek naar het bericht en viel het me op dat ik het helemaal verkeerd had gekregen. Haar terughoudendheid om te gaan met hoeveel geld haar werkgever was niet zo dat ze het niet begrijpen of dat ze triviaal of dom. Ze was ze volkomen rationeel.

Mijn vriend hoeft niet te weten wat haar werkgever P & L eruit ziet, zolang hij gezond genoeg is haar baan niet te beïnvloeden. Ze werkt voor een multinational en haar bijdrage heeft geen invloed op de totale winst op een of andere manier. Ze doet weet dat de winstmarges op de delen van het bedrijf dat ze is verantwoordelijk voor, en beheert ze ijverig.

De kleine dingen zaak

Ook de zorg veel over een nieuwe snack automaat is helemaal niet dom, maar is het verstandig om drie redenen. Om te beginnen heeft het directe implicaties voor wat je kunt eten. In de tweede plaats is het een indicatie dat het bedrijf niet op het punt failliet te gaan want het is het maken van discretionaire investeringen, en in de derde plaats suggereert een zekere mate van intelligent beheer in dat de wensen van het personeel door de faciliteiten team in aanmerking genomen.

Je zou kunnen zeggen dat we een plicht als maatschappelijk verantwoorde onderneming burgers om een ​​belang in de financiën van de organisaties waar we voor werken, maar ik ben niet zeker dat we doen. Aangezien we alleen in banen blijven zo lang als het ons uitkomt, en gezien we konden het schip te springen en zich bij de concurrentie op elk gewenst moment, is er geen enkel punt in eigendom? Gevoel over wat ons bedrijf doet in het algemeen.

Dat betekent niet dat we niet moeten proberen hard en zijn trots op ons eigen werk. We moeten veel over dingen die ons meer of minder kans om promotie te krijgen / ontslagen geest - en geest nog meer over hoe sympathiek zijn onze directe bazen en collega's. Daarentegen de grotere spullen lijkt niet uit te maken veel helemaal.

Er is een probleem met de grote dingen. Hoe groter het bedrijf de meer abstracte bedrijfsresultaten en de moeilijker te verklaren. Voeg daarbij het feit dat de CEO's standaard boring in formele communicatie en garandeert u dat elke poging om de werknemers over zogenaamd belangrijke dingen te vertellen zal hen verlaten koud.

Er is een les hier voor het topmanagement. Tenzij u kunt aantonen dat een post op globale strategie is net zo relevant als een automaat, is er geen enkel punt in het maken ervan.